Έτσι ονομάζουν τα καλά παιδιά οι Περουβιανοί, τις κοπέλλες που έχουν παραπάνω από ένα γκόμενο και αυτή η φράση μου θύμισε τότε που μάζευα λεφτά για να πάω στο Περού. Γουελ αυτό ήταν μεγάλη βλακεία γιατί κανείς δεν μαζεύει λεφτά για να πάει ταξίδι. Πάει κι ότι γίνει.
Ενιγουέιζ στα καλά καθούμενα βρέθηκα να δουλεύω σε μπαρ κάτι το οποίο είχε τα καλά του δε λέω. Ποτά, λεφτά και γυναίκες που περίμεναν με το κλείσιμο. Τι ωραία που ήταν τότε! Υπήρχαν κορίτσια που πήγαιναν μόνο με μπάρμαν άλλες μόνο με πορτιέρηδες και άλλες μόνο με ντι τζέυς. Αλλά όταν λέμε μόνο, Μόνο! Δεν είχες ελπίδα αν ανήκες σε κάποια άλλη συνομοταξία. Οι απατεώνες οι μπάρμαν έφευγαν πάντα με τις καλύτερες τις πιό καλοντυμένες και τις πιό ενθουσιώδεις γιαυτό και δεν τους χώνεψα ποτέ. Ένα σφηνάκι, δύο σφηνάκια, ένα σέικερ και βουαλά another happy cintroen.
Σε εμάς τους κακομοίρηδες τους βινυλιομάχους ερχόταν οι πιό ιντελεκτουά με τα μαλλιά βαμένα στα πιό απίθανα χρώματα και έπιναν τα πιό ανώμαλα ποτά: baileys με σόδα, blue curacao με σαμπούγκα πάντα κάτι που να ταιριάζει με το απιθανέ μαλλί. Άσε που μας τα έκαναν τσουρέκια με τις απαιτήσεις τους για κομμάτια σε ώρες που εμείς είμασταν κομμάτια.

Ώσπου ερχόταν η Πέμπτη! ΧΑ! Thank god is Πέμπτη. Αυτή την ευλογημένη μέρα έπαιζε μπασκετ ο Άρης (όταν ήταν στις καλές του πριν 6,500 χρόνια) και όλος ο ανδρικός πληθυσμός έβλεπε μπασκετ. Γουαουά. Αιδιοκαταιγίδα στην κορομηλα. Κάθε είδους λαιμοί, γάμπες, μαλλιά παρέλαυναν μπροστά μας, μπαινόβγαιναν στα μπαρ σα τα κολιμπρί του τίτλου και αποζητούσαν το ημερήσιο φλερτ που δεν κατέληγε πάντα αναγκαστικά σε σεξ (λέμε τώρα).
Μια τέτοια θεϊκή Πέμπτη δωροδόκησα, εκβίασα και γαργάλεψα με καλαμάκια ριγέ (από τα χοντρά) το μπαρμάνι και τελικά τον έπεισα να αλλάξουμε θέσεις για 2-3 ώρες. "Ρε μαν δεν είναι τίποτα θα σου βάλω μια κασέτα κι εσύ θα κάνεις πως αλλάζεις δίσκους (δεν του είπα βέβαια ότι κι εγώ το ίδιο έκανα) μέχρι να έρθει η Τσίκα που θέλω". Οκ.. Αυτός τα βόλεψε μια χαρά ενώ εγώ πάλευα με τα παγάκια, τα ποτήρια και τα μπουκάλια πρσπαθώντας να ικανοποιήσω το πλήθος με την ακόρεστη δίψα.
Κι ενώ τα είχα κάνει αιδοίον μέσα στο μπαρ με τα παγάκια να λυώνουν, ζάχαρη χυμένη στο πάτωμα και αλάτια στη μπάρα μπήκε! Ναι! Η ευκαιρία της ζωής μου. Μπήκε και πήγε κατευθείαν στον πραγματικό μπαρμαν που έκανε τον dj. AAAAAAAA! Δεν είναι δυνατόν. Εγώ είμαι ο μπαρμαν ρε! Άρχισα τα κόλπα με τα μπουκάλια μήπως και δεν κατάλαβε ποιος είναι ο μπάρμαν αλλά τίποτα, νάδα, πάπαλα.
Πλησιάζω στο σημείο που καθόταν και τα έλεγε με το σκουλήκι τον μπαρμαν και τι να δώ? Ο βλακέντιος αντί να βάλει δίσκους όπως του είπα εκείνος είχε αραδιάσει σφηνάκια πάνω στο πλατώ με τεκίλες. Τα νεύρα μου. Πάει η Τσίκα, πάω κι εγώ στο περίπτερο να πάρω τα απαραίτητα. Ο περιπτεράς μεγάλη πουτάνα κατάλαβε με τη μία ότι κάτι τρέχει. "Μόνος μαν? μ-ό-ν-ο-ς?" " Ναι ρε σπαζοκλαμπάνια μόνος και Πέμπτη i know αλλά τι να σου λέω τώρα δεν θα καταλάβεις. γουελ δώσε ένα πλευμπόι ένα χάστλερ μια κις και μια σοκοφρέτα" "να βάλω και σπόρια?" "και δεν βάζεις?" " καληνύχτα και καλούς απογόνους".

Dark Angel

Permalink για το "Τσίκα Κολιμπρί"