Tabs: Blog | About Us |

14.2.07

Τέρμα τα δίφραγκα


Τέρμα τα δίφραγκα. Στο άκουσμα αυτής της φράσης του εισπράκτορα όσοι είχαν πληρώσει εισιτήριο ένα δίφραγκο, ή έπρεπε να κατέβουν στην επόμενη στάση ή να πληρώσουν παραπάνω εισιτήριο.

Παλιά, η λέξη εισπράκτορας είχε σχέση περισσότερο με τα λεωφορεία και λιγότερο με την εφορία. Η θέση του πηληκιοφόρου εισπράκτορα ήταν δίπλα ακριβώς στην πίσω πόρτα του λεωφορείου, ειδικά διαμορφωμένη, και υπερυψωμένη κάπως για να εξασφαλίζει έλεγχο και κύρος.

Εμένα με εντυπωσίαζαν εκείνοι οι κερματοδέκτες με τα ελατήρια που κρατούσαν με ευλάβεια οι εισπράκτορες στα χέρια τους και που τώρα πουλάνε στα φανάρια οι πλανόδιοι. Αυτοί βέβαια είναι πλαστικοί και φτηνιάρικοι , ενώ εκείνοι ήταν μεταλλικοί με δερμάτινο περίβλημα και οι εισπράκτορες θυμάμαι στερέωναν με λαστιχάκια τα εισιτήρια, διαφορετικού χρώματος και τιμής ανάλογα με την διαδρομή.

Είχαν και μικρόφωνο οι εισπράκτορες για να ακούγονται στην περίπτωση που το λεωφορείο ήταν γεμάτο με ανθρώπους και φωνές και οσμές και κρατούσαν και ένα υφασμάτινο μαντηλάκι για το μόνιμα ιδρωμένο από το πηλίκιο κούτελο.

Η φράση «τέρμα τα δίφραγκα» διατηρήθηκε ακόμα και όταν στην διαδρομή καθιερώθηκε ενιαίο εισιτήριο και για εμένα σήμαινε ότι φτάσαμε πια στην οδό Κρήνης και ήταν ώρα να κατέβουμε.

Από τότε, μου έχει μείνει και όταν μια διαδρομή φτάνει στο τέλος της λέω στον εαυτό μου «τέρμα τα δίφραγκα» Βασίλη. Μερικές φορές –δύο- πέρασα και δεν κατέβηκα στα «δίφραγκα». Πλήρωσα βέβαια παραπάνω αλλά ξαναγύρισα στην αφετηρία, γιατί πρέπει να σας πω πως το δρομολόγιο ήταν κυκλικό. Η Αφετηρία και το Τέρμα συνέπιπταν.

Υπήρχαν βέβαια και τσαμπατζήδες. Αυτοί που πλήρωναν ένα δίφραγκο και ήθελαν να κατέβουν στο «τάλιρο». Τα δρομολόγια άλλαξαν, τα λεωφορεία άλλαξαν, οι εισπράκτορες καταργήθηκαν, αλλά αυτοί που θέλουν όλη τη «διαδρομή» με ένα δίφραγκο υπάρχουν ακόμα. Σφίγγουν καλά και φυλάνε το τάλιρο στην τσέπη. Τους αρέσει να ζουν με την αγωνία του ελεγκτή και κατεβαίνουν από το λεωφορείο μόλις τον μυριστούν για να πάρουν το επόμενο. Σε αυτούς τους ανθρώπους πείτε. «Τέρμα τα δίφραγκα».

Padrazo

Ετικέτες


Permalink για το "Τέρμα τα δίφραγκα"

21 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

Πρωινη αυρα παρελθοντος με δροσισε....

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 8:24 π.μ.  
Blogger ellinida said...

Χα μου έφτιαξες την διάθεση και με στόλισες με ένα νοσταλγικό χαμογελάκι.:)))

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 9:09 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Πολυ ομορφα, το κειμενο και οι συμβολισμοι του. Και μενα μου θυμισες ωραιες εικονες, τους εισπρακτορες και τα μικροφωνα τους - "ο κυριος να προχωρησει στον διαδρομο παρακαλω"!

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 9:37 π.μ.  
Blogger itelli said...

Εικόνες ξεχασμένες στο πίσω μέρος του μυαλού... Να'σαι καλά. Καλή μέρα!

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 10:20 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Τους πρόλαβα τους εισπράκτορες ως φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη για λίγο βέβαια , αλλά το στριμωξίδη στην πόρτα το ένιωσα, τις φωνές του της άκουσα. Όμορφες εικόνες.

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 11:18 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

> ντόρα
Χαίρομαι που ένιωσες όπως εγώ όταν έγραφα. Το "δρόσισες" μου θύμισε τώρα τα Κυριακάτικα καλοκαίρινα μπάνια και την απίστευτη ταλαιπωρία του γυρισμού, στριμωγμένοι σε ένα λεωφορείο που μύριζε θαλασσα και ιδρώτα.

> ellinida
Νοσταλγικό χαμογελο ε; Δύο γεύσεις "στριμωγμένες στο ίδιο κουταλάκι.


>nuwanda
Σε ευχαριστώ πολύ.
Θυμάσαι και το άλλο; Οι άνθρωποι στριμωγμένοι σαν σαρδέλες και ο εισπράκτορας να λέει. "Είναι κάποιος που δεν έχει εισιτήριο;" "μία θέση για την κυρία που είναι σε ενδιαφέρουσα παρακαλώ"

>itelli
ή εικόνες ασφαλισμένες στο πίσω μέρος του μυαλού που κάποιες φορές στολιζουν το μυαλό σε εξαιρετικές περιστάσεις όπως τα κεντημένα τραπεζομάντηλα των γιαγιαδων που στόλιζαν τα γιορτινά τραπέζια.
Σε ευχαριστώ και καλη σου μερα.

>taradela
Λές έτσι να συνήθισε ο κόσμος να "στριμώχνει" την ζωή του ανάμεσα σε έναν "οδηγό" και σε έναν "εισπράκτορα";

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 12:12 μ.μ.  
Blogger Μαύρος Γάτος said...

Τέλειο!

Τέρμα τα δίευρα.... το ηθικό δίδαγμα είναι πολλαπλάσιας αξίας.

Αυτούς τους ανθρώπους, τους τσιγκούνηδες και τους απατεώνες της ζωής, ζω για να τους πολεμώ...

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 1:27 μ.μ.  
Blogger 114ΛΕΞΕΙΣ said...

> μαυρος γατος

Ετσι.
Να φτάσουμε και στο δια ταύτα.
Σε αυτούς που θέλουν να "έχουν θέση" αλλά αρνούνται να πληρώσουν το "τίμημα" .

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 1:50 μ.μ.  
Blogger Αλεπού said...

Τους έχω προλάβει κι εγώ τους εισπράκτορες στο λεωφορείο που έπαιρν αγια το σχολείο. Αλλά το εισητήριο είχε στάνταρ τιμή και βέβαια όλα τα παιδιά κρυβόμασταν μπας και το γλυτώσουμε.
Όμορφο το κείμενό σου. Ταξιδιάρικο!

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 2:09 μ.μ.  
Blogger dianathenes said...

Δεν το ήξερα ότι από κει προέρχεται η έκφραση!Και έχεις δίκιο για το μήνυμα. Πηγαίνεις μέχρι εκεί που πληρώνεις..:)

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 3:02 μ.μ.  
Blogger oistros said...

Αγαπητέ "εισπράκτορα" σας ευχαριστούμε θερμά για τη .. διαδρομή που μας χαρίσατε.

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 3:13 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

>αλεπού
Εισαι αρκετά νεότερη και δεν πρόλαβες το "όσο πιο μακριά τόσο πιο ακριβά".
Στις μέρες μας βέβαια κοντεύει να εξουσιάσει το "όσο πιο κοντά τόσο πιο ακριβά". Χαίρομαι που σου άρεσε.

>dianathenes
Η φράση έρχεται από την δεκαετία του 60 και έχει διαχρονική αξία.

>oistros
Εγω σε ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Ελπίζω το λεωφορείο μου να ξανακάνει στάση στο Φιλοξενείο σου.
:)

14 Φεβρουάριος 2007 3:26 μμ

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 3:27 μ.μ.  
Blogger stefanos said...

Και βέβαια οι εισπράκτορες ξέραν όλες τις στάσεις και τις φώναζαν μία-μία
εξ' ου και το
'Λυσιατρείο, θα κατέβει κανείς; "
:-)

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 3:54 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

> στέφανος
κανονικά κάθε δρομολόγιο θα έπρεπε να έχει μια τετοια στάση :)

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 4:12 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

ακόμα και εδώ στο μπλογκοχωριό :P
:)

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 4:14 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

> alkyoni
Και τέτοια χρειαζόμαστε αλλά νομίζω μια στάση "ψυχιατρείο" θα μας ήταν χρήσιμη :)

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 7:39 μ.μ.  
Blogger Markos said...

... και φορούσαν και στολή, και πηλήκιο...
Αλλά τώρα, "τέρμα τα δίφραγκα", για πολλά πράγματα. Για τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνικής ζωής.
Πάμε γι άλλα..

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 10:46 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Αλλαξαν και οι στολές...
Τώρα έχουμε ηλεκτρονικούς εισπράκτορες , ηλεκτρονικούς αστυφύλακες, ηλεκτρονικές σχέσεις...

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 11:53 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

μπράβο padrazo,
απλός, λιτός λόγος.
στην ουσία.

15 Φεβρουαρίου 2007 στις 6:09 μ.μ.  
Blogger Rodia said...

Ωραίες εποχές, βασισμένες στην ανθρώπινη επαφή. Σήμερα υπάρχουν ακόμα εισπράκτορες στα ΚΤΕΛ, αλλά στις μακρινές διαδρομές ταξιδεύουμε με ΙΧ βλέπεις...

Ωραίο και το τσιτάτο στο τέλος!:-)

16 Φεβρουαρίου 2007 στις 10:00 μ.μ.  
Blogger stefanos said...

Δεν ξέρω αν το πήρατε είδηση αλλά, το φιλοξενείο και μάλιστα το συγκεκριμένο ποστ είναι στο ένθετο της εφημερίδας 'Το Άρθρο'

Ελπίζω με την άδεια των δημιουργών του.

18 Φεβρουαρίου 2007 στις 2:25 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home