Η ζωή μας σε κουτιά…
Δεν έχω καταλάβει ακόμη ποτέ οριοθετούνται τα κουτιά αυτά. Πότε και πως. Η γέννηση μας είναι η αρχή τους; Το μυαλό μας; Ο χαρακτήρας μας; Οι άλλοι; Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι υπάρχουν. Είναι εκεί και συ πρέπει να τα γεμίζεις. Να τα γεμίζεις και να τα κλείνεις. Να τα κλείνεις και να τα αποθηκεύεις. Να τα αποθηκεύεις και να δημιουργείς άλλα. Κύκλος δηλαδή. Κουτιά μέσα σε ένα κύκλο. Κουτιά μικρά, μεγάλα. Μαύρα, πολύχρωμα. Τακτοποιημένα. Ταμπέλες γραμμένες για καλύτερη διαχείριση. Αναδρομές και διαδρομές. Εσύ και αυτά. Μαζί σου παντού και πάντα.
Και συ ο διαχειριστής. Απόλυτος. Μοναδικός. Μαθαίνεις που πρέπει, να βάζεις τι. Μαθαίνεις να τα κλείνεις καλά. Μαθαίνεις να τα αποθηκεύεις καλυτέρα. Μαθαίνεις να δημιουργείς νέα, με καλύτερες προδιαγραφές. Το σπουδαιότερο είναι ότι μαθαίνεις να ζεις μαζί τους. Ότι πρέπει να ζεις μαζί τους. Ότι η ζωή σου είναι κουτιά, ότι ο κύκλος σου πρέπει να τετραγωνιστεί τελικά...
Ετικέτες Στάση
Permalink για το "Η ζωή μας σε κουτιά…"
16 Comments:
Τα κουτιά αντιστοιχούν στην αγάπη που εκφράζουν τα δώρα των άλλων.
Ναι, συμφωνω μαζι σου...
Οταν μιλαμε για δωρα, ναι...
Αλλα εδω μιλαω για τα κουτια που καλουμαστε να βαλουμε την ζωη μας...
Έστω κι αν όλα όσα μαθαίνουμε , βλέπουμε , ζουμε τα βάζουμε σε κουτιά είναι τόσο άσχημο αυτο?
Έτσι οπως το περιγράφεις μου έφερε στο νου την λειτουργία των pc και των φακέλων που αποθηκεύουμε...ανατρέχεις όποτε θέλεις, δεν μου φαίνεται άσχημο.
Τις ευχές μου για καλες γιορτές !
"Ω τι κουτί κουτί και τι κουτί κουτί" τραγουδούσαν σε μια παλιά, της Χένιγκερ θαρρώ, διαφήμιση. Ώστε σεις κουτιών εντός ταξινομείτε; Είναι και αυιτή μια μέθοδος. . .
Να είσαστε καλά.
Για χατήρι σου Βασιλικούλα, ανοίγω το κουτάκι των σπουδαστικών μου αναμνήσεων λοιπόν!
Μια φορά, μιλούσε ο καθηγητής μας για τον ιάπωνα αρχιτέκτονα Kiyonori Kikutake, αλλά στο βάθος επικρατούσε οχλαγωγία ως συνήθως.. Ξαφνικά, σταματά την περιγραφή του έργου του αρχιτέκτονα και απευθύνει στον... θορυβώδη Αντώνη (πού είσαι άραγε Αντώνιε?) την ερώτηση:
«εσύ, ο ψηλός εκεί κάτω, γιατί θορυβείς;»
«παρακολουθώ κύριε καθηγητά, δεν θορυβώ...»
«για πες μας τότε, για τί πράγμα μιλούσα;»
«μα.. για κάτι κουτάκια....»
@τρελοφαντασμενη
δεν ειπα οτι ειναι ασχημο...
απλα διατυπωσα τον προβληματισμο μου για την διαδικασια...
@αειποτε
ναι, ειναι και αυτη μια μεθοδος...
@ροδια
σε ευχαριστω για την αναμνηση!
αν μη τι αλλο, με εκανε και γελασα...
σε ευχαριστω!
επισης σου ευχομαι Καλη Ανασταση...
:)
Μερικές φορές όμως χρησιμοποιούμε μπαούλα :(
κουτια ειναι και αυτα...
χωρανε ισως περισσοτερα...
φυσικα αυτο δεν ξερω αν ειναι καλο ή κακο!
καλά τά κουτιά βρε βασιλική μου, αλλά τά συρτάρια που βάζουμε μεσα τά κουτιά που ειναι μεσα σε συρταριερες και ντουλαπες που τα πάς; ουφ μ αυτές τις τακτοποιήσεις πιά....(να πολυγωνιστεί, να πολυγωνιστεί :)
Άπαπαπαπα, μακριά από κουτιά και τετραγωνίσεις!
όλα χύμα και όσοι αντέξουν την φυγόκεντρο, καλώς.
Οι υπόλοιποι χύμα στο πάτωμα.
Καλησπέρα σας
@olyf
κακο πραγμα η τακτοποιηση, ε;;;;
σωστα!
δικιο εχεις!
@στεφανος
εσενα τωρα τι να σε πω;;;;
τι φυγοκεντρο, καλε;;;
αντε, ετσι...
κι οποιον παρει ο "χαρος";;;;
:)))
τα λεμε και συρταρακια..
εγω ετσι οπως το σκεφτομαι,ενα τεραστιο κουτι εχω..κι ολα μεσα..χυμα..
για την τακτοποιηση δε ξερω..αν ποτε ερθει η ωρα..:)
καλη σου μερα..
Aντί σχολίου
Αναζητώντας την αλήθεια ανακάλυψα πως
σε καιρούς νηνεμίας αυτή αποκαλύπτεται
τα νέφη υποχωρούν κι’αθόρυβα εμφανίζεται
κύκλος που κινείται μές στο τετράγωνο .
Στο πλαίσιο ενός πίνακα που απεικονίζει τον κόσμο
εσύ απλά επιλέγεις
εντός ή εκτός του περιθωρίου
και πρέπει ν’αποφασίσεις
αν είναι ο κόσμος στο περιθώριο ή εσύ
γιατί όταν φαινομενικά τα κύματα ακίνητα μένουν
ένα ολόκληρο ταξίδι συντελείται στον κύκλο
μόνο που αυτό στους άλλους αόρατο είναι
και μόνο εσύ ακούς τον ήχο των υδάτων στην πλώρη σου .
Κι’αν αδύναμος νοιώθεις δίχως συντρόφους
να έχεις πάντα στο νου σου πως
η Οδύσσεια ήταν πάντα ταξίδι ενός .
Στην καλύτερη περίπτωση να βρεις ένα σύντροφο
ή μιά ομάδα φίλων που θα σε συνοδέψει
που ίσως την αλήθεια σου ψηλαφίσουν
μη αναμένοντας να την κατανοήσουν απόλυτα .
Δεν χρειάζεται ν’αναζητάς την αλήθεια
διότι αυτή πάντα μέσα σου υπήρχε
και κατακτώντας την είσαι πανίσχυρος .
Με σύννεφα τύλιξα την αλήθεια του κόσμου .
Να είσαι καλά να μας ανοίγεις τα ευωδιαστά κουτιά σου.
Καλή Ανάσταση γλυκειά μου.
@με το φεγγαρι αγκαλια
θα ερθει η σειρα...
σιγουρα...
:)
@ελληνιδα
ευχαριστω καλη μου!
:)
Eυχαριστούμε που ήρθατε στα μέρη μας :)
εγω ευχαριστω που με φιλοξενησατε!
:)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home