Μόλις που κατάφερε να κρατηθεί όρθιος, βλέπετε το ζούσε καθημερινά γύρω του αλλά δεν είχε ακόμα φανταστεί ότι θα χρειαζόταν να το αντιμετωπίσει και ο ίδιος. Το κοντινότερο πρόσωπο που έχασε ήταν η νονά του πριν λίγο καιρό, χρειάστηκε να την χειρουργήσει μάλιστα , η κατάληξη προδιαγεγραμμένη στους περισσότερους, η διάρκεια του αγώνα που δίνουν διαφέρει λίγο.

- Μη φοβάσαι δεν θα είναι τίποτα τελικά ,τα λόγια της συναδέλφου, απλά πρέπει να κάνουμε κάποιες νέες εξετάσεις, η ακτινογραφία όμως στο διαφανοσκόπιο και το κάτασπρο χρώμα της συζύγου του ακτινολόγου ήταν γι’ αυτόν αρκετά. Σκίαση ασαφών ορίων η διάγνωση, μόνο που εκείνος δεν θα είχε την πολυτέλεια του χρόνου που έχουν οι περισσότεροι ασθενείς μέχρι να μάθουν την τελική διάγνωση και να το συνειδητοποιήσουν. Μια απλή ακτινογραφία για ένα απλό πιστοποιητικό υγείας πήγε να βγάλει και είχε έρθει αντιμέτωπος με τον καρκίνο. Δεν τον τρόμαζε ποτέ η λέξη όχι από φιλοσοφική στάση για την ζωή και το θάνατο, αλλά γιατί ήταν κάτι καθημερινό γύρω του. Ο καρκινοπαθής ασθενής ήταν ένας ασθενής. Πολλοί από τους ασθενείς που χειρούργησε τον χαιρετούσαν στον δρόμο, για τους περισσότερους δεν είχε νέα αλλά πίστευε ότι ήταν ακόμα καλά., χωρίς μεταστάσεις και υποτροπές.

Αξονική για να εντοπιστεί το μέγεθος και τα όρια, βιοψία με βροχοσκόπιση, καθορισμός του σταδίου της νόσου, μαγνητική για τυχόν μεταστάσεις και μια σειρά ακόμα ειδικών εξετάσεων. Τα πρόσωπα γύρω του σε όλα τα τμήματα γνωστά προσπαθούσαν να του δώσουν κουράγιο να τον κάνουν να αισθανθεί καλύτερα..

Αγάπη μου καπνίζεις πολύ του έλεγε συνεχώς την τελευταία δεκαετία η γυναίκα του, τρία πακέτα , πρέπει να το ελαττώσεις, να το κόψεις. Θα το κόψω της έλεγε, απλά αυτόν τον καιρό έχω λίγο παραπάνω στρες στη δουλειά θα προσπαθήσω έλεγε και δεν ήταν λίγες οι φορές που ξημερώνοντας στα έκτατα άνοιγε το τέταρτο πακέτο.

Να γυρνούσε το χρόνο πίσω τότε που στο Πανεπιστήμιο στα 23 του αγόρασε το πρώτο του πακέτο, είχε δοκιμάσει και παλαιότερα τσιγάρα αλλά δεν τον ενθουσίαζε το κάπνισμα , ίσως η λίγη γυμναστική, η μπάλα που έπαιζε τον κρατούσαν μακριά ως τότε. Δεν ήξερε γιατί ξεκίνησε το κάπνισμα , έλεγε από άποψη όταν τον ρωτούσαν.

Ένιωθε ως τότε ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο, η ζωή ήταν γενναιόδωρη μαζί του. Είχε από το πρώτο έτος της σχολής δίπλα του μια όμορφη και έξυπνη κοπέλα που μετά από μια σχέση 10 σχεδόν χρόνων που δεν διακόπηκε ούτε για μια μέρα. κατέληξε σε γάμο. Παντρευτήκανε και αποκτήσανε δύο όμορφα κοριτσάκια που μοιάζανε σε εκείνη.

Αυτά τα τρία πράγματα ήταν που τον κάνανε να αισθάνεται τρωτός και αδύναμος. Είχε να κανονίσει μια δυο λεπτομέρειες ακόμα και θα ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα . Να φροντίσει για κάποια ζητήματα για το μέλλον τους, όχι το δικό του της υπόλοιπης οικογένειας, το δικό του ήταν καθορισμένο.

Να γυρνούσε το χρόνο πίσω σκεφτόταν ξανά και ξανά, να είχε μια ευκαιρία, θεωρούσε άλλωστε το κάπνισμα σαν την μόνη αιτία και τον μόνο παράγοντα κινδύνου που είχε λόγο του ελεύθερου οικογενειακού ιστορικού. Πέρασε από όλα τα στάδια που περνάει ο πάσχων με πρώτο της άρνησης και τελευταίο εκείνο της αποδοχής της νόσου . Και τι δεν θα έδινε όμως για να μην είναι όλα όσα του συμβαίνουν αληθινά. Ας ήταν ένα όνειρο…

Ξύπνησε ιδρωμένος με ταχυπαλμία.. Πέταξε το πακέτο και δεν κάπνισε από τότε ξανά. Ακόμα και σήμερα πιστεύει ότι τελικά κάποιος του έδωσε την ευκαιρία που ζητούσε. Δεν γύρισε ο χρόνος πίσω αλλά όλα μοιάζανε σαν να είχαν συμβεί στο όνειρό του μέσα σε εκείνο το βράδυ. Δεν είναι όμως σίγουρος ότι ήταν ένα απλό όνειρο. Κάποια πράγματα δεν μπορεί να τα ερμηνεύσει ακόμα.. Έχει διαβάσει από τότε αρκετά βιβλία που θα μπορούσαν επιστημονικά ,όπως είχε μάθει να σκέφτεται, να του δώσουν απαντήσεις.

Τελικά ούτε αυτό έχει σημασία, σημασία έχει που μπορεί να κρατά αγκαλιά ακόμα σήμερα τις τρεις αγάπες του. Γνωρίζει ότι οι βλάβες από τον καπνό είναι οι περισσότερες μη αναστρέψιμες, και προσπαθεί να μην σκέφτεται ότι ένας στους τρεις μας τα επόμενα χρόνια θα έχει καρκίνο.

Δίπλα στη λίμνη

Permalink για το "Στον αστερισμό του .. καρκίνου"