Mου λένε πως είμαι μόλις 16 χρονών και έχω όλο τον κόσμο στα πόδια μου.Με φωνάζουν όλοι Σοφί, αλλά Σοφία με βάφτισαν ,το υποκοριστικό ήταν άλλη μια από τις βλακείες της μάνας μου, που ήθελε όλοι να είναι σαν πρωταγωνιστές στη σαπουνόπερα, από αυτές που έβλεπε κάθε μεσημέρι. Από αυτές που ζούσε στο μυαλό της.

Από αυτές που πήγε να ζήσει ,όταν μας παράτησε μια Κυριακή το βράδυ γιατί ασφυκτιούσε είπε.

Ακόμα είπε πως είναι ερωτευμένη .Με κάποιον άλλο. Με έναν καθηγητή.

Και στα κομμάτια ο άντρας της ο διευθυντής ,και τα λεφτα ,και τα παιδιά και τα σπίτια και όλα.Αυτή θέλει τον καθηγητή.

Καλά ρε μάνα. Παρτονε τον καθηγητή. Και ας βλέπω τον μπαμπά να παρακολουθεί για 2 ώρες τον τοίχο και να βρίσκεται δίπλα η τηλεόραση , αλλά αυτός να συνεχίζει στον τοίχο.

Και ας σηκώνομαι από τις 6 για να συγυρίσω και να καθαρίσω και να μαγειρέψω γιατί τους κακόμαθες μανούλα ,αδελφό και πατέρα και ένα αυγό δεν ξέρουν να φτιάξουν.

Και ας φωνάζει ο αδελφός μου «γυναίκες πουτάνες» ανά δεκάλεπτο.

Εγώ άλλο δεν αντέχω μανούλα.

Το βλέμμα της.

Το βλέμμα της όποτε μπαίνω στην τάξη του φροντιστηρίου για έκθεση .

Η καθηγήτρια μου με μισεί. Αν μπορούσε θα έμπηγε όλα τα bic μέσα στα μάτια μου μέχρι να τυφλωθώ, θα ξαναεπέτρεπε τη βίτσα για να με δείρει μέχρι να ματώσω , θα με έβαζε σε ένα σκοτεινό δωματιάκι μέχρι να γίνω 39 χρονών. Μέχρι να σταματήσει ο πόνος , μέχρι να ξεχάσει ότι η μάνα μου πηδιέται με τον αντρα της.

Θέλω να περάσω τις πανελλήνιες ρε μανα. Να φύγω , να φύγω μακριά .Από την πόλη που γύρω γύρω μόνο θάλασσα έχει και τίποτα άλλο, να ακούσω συναυλίες ,να περπατήσω σε μεγάλους δρόμους , να φοράω τακούνια και ωραία φορέματα , να διαβάσω τόσα βιβλία όσο να σκάσω και να μπουχτίσω ,να μη βλέπω τον πατέρα μου να παρακολουθεί τον τοίχο ,να μην ξέρω για σχέσεις που τελειώνουν και για κέρατα και για πόρτες που χτυπάνε πίσω τόσο δυνατά.

Δεν ξέρω από αυτά ,εγώ ούτε σχέση δεν έχω κάνει ,ούτε πουλί αντρικό δεν έχω δει ακόμα. Και τώρα φοβάμαι να μάθω αυτά που ήξερα.

Τις πανελλήνιες ρε μανούλα.

Κάθε μέρα σφίγγω τα δόντια ,και πάω και τη βλέπω και γράφω έκθεση με εισαγωγή ,κύριο μέρος και επίλογο ,και χωρίζω το κύριο μέρος σε άλλα τόσα μέρη και απαντάω σε κρίσιμα και σοβαρά και καίρια ζητήματα για να εντυπωσιάσω και να πάρω καλό βαθμο. Για να φύγω απο εδώ.Εσύ δεν μπορείς λίγο να σταματήσεις να ερωτεύεσαι?Και εγώ ερωτευμένη είμαι αλλά δεν κάνω έτσι .Προσπαθώ να είμαι ήρεμη. Εγώ τον αγαπάω τον Δημήτρη να το ξέρεις.

Αυτός είναι 30 και παντρεύεται και εγώ τον αγαπάω .Δεν το ξέρει ,δεν θα του το πω ποτέ , δεν μοιάζει με κανέναν σας.
Θα φύγω και από αυτόν.
Θα σας δείξω εγώ

Ο Δημήτρης ήταν της ανωτάτης παντρευτικής.Οχι το καρναβαλίστικο φοράμε-μια-στολή-και-μας –πετάνε –ημίτρελοι –ρύζι –ενω –εμείς –έχουμε –στεφάνια-στα μαλλιά.Οχι. Απλώς ήθελε να κυριεύει το αντικείμενο του πόθου του. Δική του. Την Μαριάννα έτσι την είχε , δική του. Μεγάλωσαν μαζί , στην ίδια γειτονιά και ήταν πάντα η πιο όμορφη από όλες. Και η πιο έξυπνη. Και η πιο ανεξάρτητη.

Όταν πηδήχτηκαν την πρώτη φορά ήταν γιατί δεν τους είχε μείνει και τίποτα άλλο να κάνουν. Το θεώρησαν φυσικό.

Τα 3 πρώτα χρόνια πέρασαν δοκιμάζοντας τα κορμιά τους στις πιο απίθανες στάσεις ,σε απίθανα ρεπερτόρια τοποθεσιών με ρούχα ,με ειδικά ρούχα ,χωρίς ρούχα . Ήταν τόσο οικείο ,διάολε. Και αυτή τόσο πρόθυμη. Να κάνει τα πάντα, παντού.
Όταν πέρασαν τις βέρες του αρραβώνα ανάμεσα σε ιδρωμένους συγγενείς ,σεμεδάκια ,τον παπα Χαραλάμπη και τον πατέρα του λιώμα από τα τσιπούρα ,του φάνηκε πολύ φυσικό. Μόνο αυτό δεν είχαν κάνει.
Εννοείται πως την είχε απατήσει. Οχι πολλές φορές .Αλλά το είχε κάνει. Το είχε ευχαριστηθεί .Και δεν είχε νιώσει την παραμικρή τύψη. Αφού με τη Μαριάννα θα είναι πάντα μαζί. Δεν θα την άφηνε ποτέ.
Έβλεπε και τη μικρή κάθε μέρα.
Δεν την άγγιζε .Τίποτα .Ούτε της μίλαγε πολύ .Τόσο για να έρχεται να του μιλάει κάθε μέρα.
Ήταν ήδη γυναίκα αλλά δεν το ξερε. Είχε τα πιο ωραία βυζιά που είχε δει. Μεγάλα στρογγυλά , με τις σωστές ρώγες. Θα μπορούσε να βγει μαζί τους για καφέ ,για ψώνια ,για να τσιμπήσουν κάτι. Τέτοια αυτόνομη προσωπικότητα είχαν.
Ολόκληρη του άρεσε η Σοφί μωρέ. ΄Ήθελε να την πιάσει από το χέρι και να φύγουν σε ένα μεγάλο δάσος μαζί ,όπου θα μιλάνε ,θα την προστατεύει από όλους τους μπαραμπάκους που την ταλαιπωρούν ,να τη φιλάει και να της πιάνει τα βυζιά.
Αλλά τι να αγγίξεις και που από αυτό το πλάσμα. Είναι 17 χρονών ,κρατάει μια οικογένεια μόνη της , και νιώθεις πως θα βάλει τα κλάματα στο επόμενο δευτερόλεπτο.
Την κοιτάζεις σιωπηλά και κλείνεις τα μάτια για ένα λεπτό, ίσα ίσα για να τη φανταστείς από πάνω σου.

Την άλλη μέρα το πρωί ο Δημήτρης βρήκε το σπίτι μισοάδειο και τη Μαριάννα άφαντη.
Είχε φύγει λέει για την Καρδίτσα με έναν καθηγητή .Έπρεπε να ξεφύγουν απο την πρώην σύζυγο και την ερωμένη του ,που είχε παρατήσει την οικογένεια της για να είναι μαζί .
Δεν τον αγαπούσε πια , έτσι του έγραφε. Και όλα έγιναν ξαφνικά με τον καθηγητή , σαν κάποιος να της το διέταξε να το κάνει , και αυτή απλώς έπρεπε να υπακούσει.
Θα τον νοιαζόταν όμως πάντα.
«Τι πάθαν όλες με το εκπαιδευτικό σώμα» αναρωτήθηκε ο Δημήτρης.
« Καλά έκανε το μωρό .Να προσέχει όμως»
Ξάπλωσε στο κρεβάτι. Ένιωσε μέσα του μια περίεργη λιακάδα σαν να ήξερε πως όλα , από εδώ και μπρος , θα πήγαιναν καλά.

Η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα

Μαργαριταρένια

Permalink για το "Σοφί + Δημήτρης = L.F.E"